Yaşadığımız mekânlar, ister doğanın sunduğu ister kendi yaptığımız yaşam alanları olsun, insanda kimi zaman sıradanlık fikrini oluşturabilir. Aslında sıradan olduğu düşünülen mekanların belki de öyle olamayabileceği düşüncesi kimi zaman mekanlara yeniden bakışı gerektirebilir. Belki de dikkatle bakıldığında yaşanılan mekanların içinde saklanan bazı motifleri görebilme olanağı bulunabilir. Örneğin bir şehrin/kasabanın ya da bir köyün içinde eski dönemlerden kalmış bir sütun, kemer, çeşme ya da bir tapınak orada varlığını sürdürüyordur. Bu mekanlar ya alışıldığı için ya da yeninin içine kaybolduğu için çok da fark edilmeyebilir. Oysa bu yapılar eski ve yeninin bir aradalığı içinde bir zaman- mekân kolajını içerir. Bir araya gelmesi düşünülemeyen farklı zaman ve mekâna ait gerçeklikler bir araya gelir bir çeşit anakronik yapıyı oluşturur. Bu farklı zamanlara ait yapılar, her dönemin yaşanmışlıklarını da içinde barındırdığından yaşanılan bölgenin simasında zaman- mekân kolajı olması yanında insanda aidiyet üzerine sorgulamaları da gündeme taşımaktadır. Bu ana konu etrafında, yaşadığım kentin zaman-mekan kolajı olan eski ve yeninin bir arada olduğu katmanları arasında geldim gittim. Bu çalışmanın çıkış noktası da böylece belirlenmiş oldu. Bir yıla yayılan resim sürecinin sonunda yöreye ait görsel bir birikim meydana geldi. Böylece çalışılan bölgeye ait bir kazanım oluştuğunu düşünmekteyim.

- Menekşe ŞAHİN KARADAL